De regenboog

Rudolf Steiner

Ik voel een innerlijke kracht die mij dwingt stil te zijn als ik naar U kijk, Violet, zoals gij schijnt in het onmetelijk gebied der eeuwigheid.

Rust en vrede voel ik; in U, blauw, kan ik verwijlen en voel mij doortrokken door de stille stemmigheid die vanuit U stroomt.

Door U, groen, voel ik mij opgenomen in alles wat groeit, uitbot en bloesemt. Gij opent de wegen van wonder, en brengt het evenwicht in elk levend ding. Pas als ik geheel in het groen ben opgenomen dan begin ik alle wezens in de wereld te begrijpen.

Gij, geel, geef mij kracht, straal in mij, zodat ik weet:

Ik ben een mens, ik ben meer dan de natuur,

het is mij vergund mens te zijn te midden van de natuur.

Innerlijke warmte openbaart zich aan mijn wezen, U, oranje doe mij weten welk karakter met al zijn goedheid en zijn feilen wordt geopenbaard in mijn eigen warmte.

Gij, rood, voer mij weer terug in het gebied, waar het stralende violet zulke gewijde gevoelens deed ontwaken.

Nu weet ik zelf hoeveel

overwelmende vreugde

en liefde voor alle wezens

in U leeft.