Een lenteverhaaltje uit het nieuwe boek 'Bent'

Uit de DoeHoek van Rita Veenman

Bent was met Joep aan het spelen in de buurt, Joep was uit school meegekomen om samen met hem te spelen. Ze hadden de jassen binnen gelaten, dat mocht, want het was voor het eerst een dag waarop de kracht van de zon te merken was. Ze hadden wel allebei een dikke sweater aan. Joep ging op Bent zijn step, Bent reed op zijn fiets en ze waren al drie keer het blokje rond gegaan. Joep kon Bent bijhouden. Ze waren heel vrolijk, want ze vonden het zo fijn zonder jas.

Nu stopten ze bij een tuin boordevol met rode tulpen. 'Kijk wat veel tulpen', zei Bent. 'Rood,' zei Joep, 'dat is een mooie kleur, rood is mijn lievelingskleur'. Ze fietsten weer een rondje en stopten opnieuw bij de rode tulpen. 'Houd mijn step eens vast,' zei Joep, 'dan zal ik tulpen voor je moeder plukken'. 'Dat mag toch niet Joep', zei Bent. Wel dacht Bent, dat zijn moeder de rode tulpen heel mooi zou vinden. Er stonden er toch zoveel, de tuin stond er vol van. Joep stapte al de tuin in en het lukte hem een paar tulpen te plukken. Bent deed ze in het mandje dat aan zijn fiets hing. Toen ze weg fietsten hoorden ze dat er heel hard op het raam werd getikt, daar schrokken ze van.

Ze kwamen in de achtertuin van Bent en wisten niet zo goed of ze de tulpen wel aan mamma durfden geven. Bent vertelde Joep dat de buurman in het huis van de tulpen, een boze buurman was. 'Hij heeft een keer mijn bal gepakt, toen die in zijn tuin rolde. Ik kreeg hem de volgende dag terug'. 'Dan geven we de tulpen toch maar niet aan je mamma, dat is beter', zei Joep.

Ze gingen naar binnen en dronken appelsap, daar ging de bel twee keer achter elkaar heel hard. Mamma deed open, de jongens kropen snel samen in een hoekje van de bank, de jongetjes waren muisstil en bang. Ze hoorden mamma praten met de buurman, het was de buurman van de tulpentuin. De jongens zagen hem door het raam weggaan, gelukkig, ze zuchtten van opluchting.

Mamma kwam weer binnen in de kamer, ze vroeg of ze tulpen in een tuin geplukt hadden. De jongetjes vertelden hoe het was gegaan en zeiden dat de tulpen nog in het mandje van Bents fiets zaten. Mamma vroeg of ze wisten dat je niet zomaar uit tuinen bloemen mocht plukken. 'Ja,' zei Bent, 'maar het zijn er maar vier en er waren er zoveel'. Joep zei: 'ik wilde ze aan jou geven'. Mamma zei: 'in een tuin kan iedereen genieten van de bloemen. In mei kunnen jullie wilde bloemen plukken, margrieten en boterbloemen. Jullie moeten het wel weer goed maken met de buurman'. 'Hoe moet dat dan?', vroegen de jongens. Dat moesten ze zelf verzinnen en dat deden ze.

Ze maakten allebei een tekening, Bent tekende een gele vaas met rode tulpen, Joep tekende het huis van de buurman met tulpen ervoor. Nu waren de tekeningen klaar, maar ze durfden ze niet te gaan brengen. Gelukkig wilde mamma mee naar het huis van de buurman. Ze belden aan, buurman deed open en zei streng, met een zware stem: 'ha, daar zijn ze, die twee jongetjes die de bloemen plukten uit mijn tuin'. Toen gaven ze de tekeningen en de buurman bekeek ze en zei nu vriendelijk, dat ze zijn tulpen heel mooi getekend hadden. Ze wilden de vier bloemen teruggeven.

De buurvrouw, die ook in de deuropening stond, zei dat mamma ze in de vaas mocht zetten en dat ze volgend jaar even moesten vragen of ze een paar tulpjes mochten plukken. 'Zullen jullie daar goed aan denken?', vroeg buurman met zijn strenge stem. Maar Bent schrok niet, hij merkte wel dat het niet een heel erg boze buurman was.

Toen pappa thuis was vertelde Bent wat er die middag gebeurd was. Pappa vond het goed van Joep en Bent, dat ze zo mooi getekend hadden en erg moedig, dat ze de tekeningen gebracht hadden. Ze hadden het zo weer echt goed gemaakt.

Dit is een van de verhaaltjes uit mijn nieuwste boekje 'Bent'

Het boekje bevat verhaaltjes uit het dagelijks leven van kleuters, waarbij de natuur ook een plaats inneemt. Wil je meer weten over het boekje? Klik dan hier voor informatie over de inhoud en hoe je het kunt bestellen.

Rita Veenman